Portfolio
Graag wissel ik mijn werk af. Tegenwoordig ben ik veel aan het vilten. in het voorjaar van 2019 ben ik gestart met de viltopleiding Fitt in Filz in Oberrot in Duitsland, omdat ik het belangrijk vind dat creativiteit ook samengaat met vakmanschap. Tijdens deze opleiding hoop ik alle kneepjes van het ‘vilt’vak te leren. Op deze foto’s laat ik zien wat voor soort werk ik tot nu toe heb gemaakt.
The wave (dans van Gabrielle Roth) in vilt op aluminium weergegeven. Het bestaat uit de werken Vloeiend, Staccato, Chaos, Lyrisch en Stilte
Jaren geleden heb ik een danscurcus volgens de ritmes van Gabriëlle Roth gevolgd, een bewegingsmeditatie en vrije dansvorm. Daarna dacht ik er af en toe aan hoe verschillend de vijf ritmes waren en hoe ieder een eigen voorkeur voor een bepaald ritme had. Na zeker twintig jaar dacht ik er pas weer aan en wilde de ritmes vormgeven. Ik heb dat in vilt op aluminium gedaan. Door het aluminium te buigen kon ik de ritmes goed vormgeven :vloeiend, staccato, chaos, lyrisch en stilte.
In de periode dat ik hiermee bezig was, volgde ik de vormgeefster van de Wave, zoals zij de danscyclus noemde en ontdekte dat ze in de maand dat ik het idee kreeg om deze serie te gaan maken, is overleden, 71 jaar oud.
Eindexamenwerk 5e jaar De plooibare vrouw
Met het maken van deze werkstukken heb ik het vilten definitief ontdekt.
Vrouwen in de huidige tijd moeten er plooibaar zijn. Tijdens het maken van deze werkstukken werkte ik in het onderwijs, had ik een partner die veel en onregelmatig werkte en een gezin met drie jonge kinderen. En volgde ik al een aantal jaren de Academie in Genk. Al met al nogal wat ballen om in de lucht te houden. Door het volgen van de opleiding kwam ik er achter dat er een einde is aan het flexibel kunnen zijn. Wilde ik mijn werkstukken op tijd af hebben, dan moest ik ergens pas op de plaats maken. Mijn idee van de plooibare vrouw ontstond in die periode. Als je te plooibaar bent kom je niet goed uit de verf. Mijn grootste werkstuk is een rond voorwerp met veel plooien. De kleur zit aan de binnenkant en komt alleen door de opengesneden plooien naar buiten. Alle volgende werkstukken kregen meer kleur en bevatten dan ook veel minder plooien. Van rechtlijnig, naar erg overdadig met kleur vond ik tenslotte “mijn vorm” met rustiger kleuren en plooien in alle richtingen.
Unfinished object: Why
Eindexamenwerken specialisatie: de spanning tussen grilligheid en gestroomlijnd
Al jaren word ik gefacineerd door grillige vormen. De palen van de Betuwelijn. Moderne windmolens. Kale takken in de winter. Langs de A 15 naar Rotterdam is een punt waar al deze vormen samenkomen en dat is de plek waar mijn thema tot stand is gekomen: de spanning tussen grilligheid en gestroomlijnd.
Grilligheid heeft voor mij met eigenzinnigheid te maken, een eigenschap die mij niet vreemd is en die er voor gezorgd heeft dat mijn leven anders is velopen.
Het leven verloopt voor iedereen soms grillig.
Dan weer gestroonlijnd.
Af en toe gesloten, soms meer open.
Wen overmaat aan grilligheid blokkert de doorstroom
Leidt tot stilstand.
Deze werken gaan op zoek naar het evenwicht tussen beiden.
En laat zien dat deze balans steeds wankel blijft.
Kwetsbaar,
Tijdelijk.
Voor mij betekent minder evenwicht dat vormen meer gesloten zijn. Als de balans beter wordt komt er meer openheid en worden kleuren helderder.
What keeps the balance?
Ieder mens is op zoek naar evenwicht in zijn of haar bestaan.
Dit werk zoekt die balans en slaagt daar ternauwernood in.
Voor mij was een reis naar Nieuw-Zeeland met mijn gezin een paar jaar geleden, een manier om dat evenwicht te behouden.
De kleur geel in het werk komt daar veelvuldig voor in de vrije natuur.
Werken bij het gastkunstenaarschap van de Kunstkolk
Bij deze werken laat ik zien dat ik een aantal zaken heb gemaakt die reliëf hebben. Vanuit de natuur, maar ook stenen, natuurlijke, organische vormen. Dit wil ik nog verder uit gaan breiden
2019
In Nieuw Zeeland ontdekte ik de Maori cultuur. Eeuwenoud en lange tijd vervolgd en gediscrimineerd begint men nu de waarde weer te zien. Ik heb zes zitkussens gevilt met de belangrijkste symbolen van de maori”s met elk hun eigen betekenis.
Een van de mooiste liedjes die ik ken is dat van Sting: ” How fragile we are…
Dit lied inspireerde me om een aantal transparante werkstukken te maken van erg dun vilt.
Driedimensionale vormen intrigeren me soms enorm en het is een uitdaging om deze zo stevig te vilten dat ze niet in elkaar zakken.
2020-2021
Hier ben ik aan de gang gegaan met herfstkleuren. Ik heb een aantal placemats gemaakt met wol waarvan ik de kleuren zelf gekaard heb. Dit betekent dat je primaire kleuren met elkaar meng tot je herfsttinten krijgt. Ik doe dat met een speciale machine. De herfst is mijn favoriete seizoen.
Niet alleen de kleuren maar ook de wind en de bladeren.
In de loop van 2020 kreeg ik de gelegenheid om de Shirdak techniek te leren, bij Meike Rassbach uit Duitsland. Deze tapijttegels zijn steeds per twee gemaakt. Ik heb hier voor een moderne kleurstelling gekozen. De techniek is al erg oud en stamt uit Kirgistan. Daar worden de vilten woontenten (yurts) met shirdaks versierd. De symbolen hebben allemaal een betekenis en worden op tapijten, maar ook op kleding gebruikt.
Hetzelfde geld voor de techniek die uit Oezbekistan komt,al heb ik hier geen bestaande symbolen genomen. Geleerd bij Annemie Koenen in Sittard. Hier leerde ik ook meer driedimensionaal vilten en kreeg het borduurvirus me in zijn greep.
In opdracht maakte ik een wandkleed 130x100cm
Na bijna een jaar in plaats van kunstwerken maken te vaccineren, heb ik de dopjes van de vaccinflesjes van het Pfizer, Moderna en Janssen vaccin gespaart en daar een eigen kunstwerk van gemaakt. Om die tijd niet te vergeten. Dansen met Janssen, handen die vol ongeduld wachten tot het vacccin beschikbaar kwam en het vaccin dat mensen weer op de been bracht.
De coronatijd met de lockdown brachten ook een reeks van online lessen op gang.
Hieronder een contemplatieve figuur naar de lessen van Mollie Williams in de UK.
Ook Judith Pocs uit Hongarije: Milkweed
In 2021 ontdekte ik het Mandela vilten, een techniek die ik in Duitsland van Doreen Lüpfert leerde en die me nog enthousiaster over vilten maakte. Vooral vanwege het oneindige kleurgebuik. Deze techniek ben ik verder aan het uitproberen en wil ik in de toekomst meer tot mijn eigen ontwerp gaan maken. Ik heb in opdracht een wandkleed gemaakt met drie mandela”s
Meerdere madela”s heb ik in heel andere kleuren gemaakt
Omdat het stilzitten me moeilijk valt en ik door de lockdowns wat meer aan huis gebonden was ben ik armbanden gaan vilten en borduren.
